Spotkała mnie (nie+miła) przygoda. Pośliznąłem się na śniegu nie uprzątniętym z chodnika. Poinformowano mnie, gdzie mieszka (nie+dbały) dozorca. Poszedłem, chociaż (nie+najśmielszy) ze mnie człowiek.
(nie+sumienny) dozorca nawymyślał mi od niezgrabiaszy, niedołęgów i niedorajdów. Moje pretensje odrzucił jako (nie+słuszne) i (nie+rzeczowe) :
- Ja (nie+gorszy) nie gorszy od innych. U mnie jeszcze (nie+największy) śnieg, wystarczy się przejść po Warszawie.
- (nie+największy) , ale i (nie+najmniejszy) - zauważyłem (nie+śmiałym) tonem.
- Nie robiłem pomiarów, nie wiem. A pan mógłby zacząć uprawiać jakiś sport, żeby się tak często nie przewracać - uciął wreszcie tę (nie+najprzyjemniejszą) rozmowę.
Posłuchałem rady. Początki były (nie+łatwe) , lecz dziś jestem (nie+gorszym) łyżwiarzem niż moja pięcioletnia córeczka. Nie fikam już koziołków podczas gołoledzi, jak inni warszawiacy.
Wspominając z (nie+małym) wzruszeniem owego (nie+frasobliwego) pana dozorcę, myślę sobie nieraz, że istotnie nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.

Przyjżyj się pisowni "nie" z rzeczownikami i czasownikami. Zapamiętaj zasady!!!